-
1 raczyć
(-ę, -ysz); vt* * *ipf.2. iron. (= chcieć) condescend, deign ( coś zrobić to do sth); nie raczył nawet zadzwonić he didn't even bother to call, he didn't even see fit to call; Bóg raczy wiedzieć God only knows, goodness l. heaven knows; it's anybody's guess.ipf.żart. (= jeść) treat o.s. ( czymś to sth).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > raczyć
-
2 uraczyć (się)
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uraczyć (się)
-
3 racz|yć
impf Ⅰ vt 1. książk. (częstować) to treat, to regale- raczyć kogoś smakołykami to ply sb with delicacies- raczono ich wybornym winem they were plied with exquisite wine2. przest. iron. to deign książk.- nie raczył nawet odpowiedzieć he didn’t deign to vouchsafe an answer, he didn’t deign to reply- ledwie raczyła spojrzeć she hardly deigned to look3. iron. (obdarzać) to treat, to ply, to regale- raczyć kogoś długą opowieścią to regale sb with a long story- w sierpniu telewizja raczy nas powtórkami in August we are plied with reruns on televisionⅡ raczyć się przest. żart. to gorge oneself (czymś on sth)- raczył się tortem czekoladowym he gorged himself on chocolate cake■ Bóg raczy wiedzieć God a. Heaven only knowsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > racz|yć
См. также в других словарях:
raczyć się – uraczyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} jeść coś ze smakiem, zazwyczaj w dużej ilości : {{/stl 7}}{{stl 10}}Raczył się winem. Uraczyli się słodyczami. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
raczyć — ndk VIb, raczyćczę, raczyćczysz, racz, raczyćczył, raczyćczony 1. książk. «częstować, fetować, ugaszczać; podejmować gościnnie» Raczono ich wybornym winem. Raczyć kogoś smakołykami. przen. Raczył go niewybrednymi kawałami. 2. przestarz. dziś iron … Słownik języka polskiego
raczyć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, raczyćczę, raczyćczy, raczyćczony {{/stl 8}}– uraczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} częstować kogoś wykwintnymi daniami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uraczyć kogoś wystawnym obiadem. {{/stl 10}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uraczyć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}raczyć się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
raczenie — ↨ raczenie się n I rzecz. od raczyć (się) … Słownik języka polskiego
popijać — ndk I, popijaćam, popijaćasz, popijaćają, popijaćaj, popijaćał, popijaćany 1. «pić wolno, po trochu; raczyć się napojem» Popijać piwo, wino. Popijać sok pomarańczowy przez słomkę. 2. «pić od czasu do czasu alkohol; mieć zwyczaj, nałóg picia… … Słownik języka polskiego
opijać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, opijaćam, opijaća, opijaćają, opijaćany {{/stl 8}}– opić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc, opiję, opije, opity {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} raczyć się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
traktować — ndk IV, traktowaćtuję, traktowaćtujesz, traktowaćtuj, traktowaćował, traktowaćowany 1. «postępować, obchodzić się z kimś albo z czymś w pewien określony sposób, odnosić się do kogoś albo czegoś w jakiś sposób» Traktować kogoś dobrze, źle, oschle … Słownik języka polskiego
fetować — ndk IV, fetowaćtuję, fetowaćtujesz, fetowaćtuj, fetowaćował, fetowaćowany «podejmować kogoś wystawnie, uroczyście; raczyć, ugaszczać» Fetować zwycięzców. Fetować przyjaciół obiadem. fetować się 1. strona zwrotna czas. fetować Fetować się… … Słownik języka polskiego